“Καναρίνι: ωδικό πτηνό της τάξης των στρουθιομόρφων, ανήκει στην οικογένεια των φριγγιλιδών.” Από το 1911 ως το 1986 τα καναρίνια εργαζόταν στα ορυχεία πλάι πλάι με τους ανθρακωρύχους. Τα καναρίνια με το τραγούδι τους ή σωστότερα με την παύση αυτού προειδοποιούσαν τους ανθρακωρύχους για την διαρροή επικίνδυνων αερίων. Το 1986 αποσύρονται δίνοντας τη θέση τους στην “ηλεκτρονική μύτη” ένα μηχανικό ανιχνευτή. Η πληροφορία αυτή στάθηκε και η αφορμή για να φανταστούμε την ιστορία του καναρινιού μας και του συνοδοιπόρου του. Ο βασικός κορμός της ταινίας έχει δουλευτεί με καρέ καρέ σχέδια κάρβουνου. Η επιλογή του κάρβουνου σταθηκε η πιο φυσική επιλογή για να αποδώσουμε την υφη και την ατμόσφαιρα του υπόγειου κόσμου του ορυχείου, όπως και τον σωματικό κόπο των πλασμάτων που δουλεύουν εκεί. Μέσα σε αυτό το σκοτεινό περιβάλλον δύο φαινομενικά διαφορετικά πλάσματα στην ιεραρχία του κόσμου, μοιράζονται μια μοίρα κοινή. Ο δεσμός αυτός που αναπτύσουν είναι και η εκκίνηση για την αφύπνιση τους. Ένα βίαιο ατύχημα διαρρηγνύει την ασπρόμαυρη πραγματικότητά τους, αφήνοντας το χρώμα ενός ονείρου να τους μεταμορφώσει, μια ευκαιρία να αψηφήσουν τη μοίρα τους.